GUILIN! GUILIN!

Omdat we zolang HK verblijven hebben we besloten om naar het noorden te reizen: China

Nu we er toch zijn

Het kost niet al te veel tijd en geld om er te komen. Het is vanaf ons hostel in HK een uurtje reizen naar de grens, omgerekend 3 euro pp. Vanaf Shenzhen in China naar Guilin 11 uur met de bus en omgerekend 20 euro pp. Koopje dus.

Op de grens merk je meteen aan welke kant het geld zit. Hoewel het in Shenzhen nog meevalt. Verderop in het land in leefde we af en toe net in een amnesty international clipje. Bedelende mensen met gaten in de benen incluis.

Maargoed, allereerst wilden we met de trein vanuit Shenzhen naar Guilin, echter na een half uur bakkeleien met een mannetje in een te groot pak (over de grens wordt het Engels van de mensen slechter terwijl ons Chinees net zo beroerd blijft) kwamen we erachter dat het treinen het niet ging worden, alles was al bezet. Sta je dan

Ok dan maar met de bus. Alle mensensmokkelaars ontweken. (We hadden het woord Guilin laten vallen en alle oude vrouwtjes bleven ons achtervolgen TOT IN DE BUS! GUILIN! GUILIN! Zelfs het geshhht! van Maris mocht niet baten.) En een bus gepakt naar Guanzhou. Daar noodles gegeten en in de slaapbus gestapt. Lekker, de dekens waren nog warm van de vorige vluchteling.

Na 2 uur hadden we een plaspauze, in een woord: Ranzig. Geen spoelsysteem, op een emmer met salmonella water na. Volgens mij kun je daar al ziek worden na alleen het inademen van de lucht daar. In de bus ging na een uurtje of 3 eindelijk de tv uit en konden we proberen te slapen. Dit ging bij mij pas rond een uurtje of 4. Om 5:30 ging de radio keihard aan met de grootste meuk die ik ooit gehoord heb. Vergelijken met 'normale' muziek is niet te doen. Het klonk iig zoetsappig en communistisch.

Toen we eenmaal uit de bus kropen na 8 uur marteling vatte Mariska Guilin in een zin samen: "Het ruikt hier naar iets doods". Gelukkig konden we onze gebroken lijven nederleggen in de lobby van het hostel wat maar 5 minuten lopen was. (waar we na een kwartier achterkwamen)
Voor 3 euro pp per nacht verbleven we in een 4 persoonskamer. Prima!
We hadden een canadese geoloog, gespecialiseerd in snurken. En een Chinees, gespecialiseerd in thee zetten 4x per nacht. Het gevoel van bekaf zijn begint te wennen..

Guilin vond ik een rare stad, brede wegen, ruimte voor 3 auto's naast ekaar, hoewel het er weleens 4 werden. De verkeersregels waren er niet. Verkeerslichten werkte wel, maar niemand keek er eigenlijk naar. Het verbaasde ons dat we in de 4 dagen maar 1x een ambulance hebben gezien. Vond het communistische wel een beetje eng..

Volgende dag gingen we "raften" over de rivier de Li. Hier moesten we komen met een klein busje welke moest beschikken over superbanden, want we crosstte met een noodgang over wegen heen waar de gemiddelde PC-Hoofttractor gillend voor zou zijn weggerend. 100 meter voor -en na een dorp begon en eindigde het schaarse asfalt, korte oases van rust, tussen het getoeter en geslinger in..

Aangekomen bij de rivier wisten we meteen dat het de 17 euro waard was. Alleen het raften bleek niet echt raften maar een met touwen bijeen gehouden vlot met een motor. Ook leuk. We gingen voor het uitzicht en dat was spectaculair.. (Zie foto's op facebook) Vissende aalscholvers, ijsvogels, visarenden, enorme bergen, kabbelende beekjes, zwemmende koeien. Schitterend. Na 2 uur varen gingen we wat eten in een eettentje aan de rivier in de jungle. We gingen voor de kip met rijst, toen dat bekend werd ging de kok aan het werk. Hij pakte zn netje en ging de jungle in om onze lunch te vangen. Verser krijg je t niet. Alles van het beestje, behalve de kop, veren en ingewanden belandde op een bord. De pootjes mocht de vrouw van het Chinese stel hebben. Leuk stel trouwens, sprak geen woord Engels op 'OK' na, maar betaalde alles voor ons. Het eten, water en de busreis terug naar Guilin, super gastvrij.

s'Avonds vooral bezig geweest om alles op een rijtje te zetten en ons dagboek bij te houden.

Volgende dag gingen we naar de rijstvelden. In de bus ontmoette we een Engelsman en een Iers stel. Het stel is al 2 jaar op reis en zijn grotendeels daarvan in Australie geweest. Ze hadden genoeg tips.
De rijstvelden waren net als de rivier, geweldig. Onderweg moesten we nog in een kleinere bus stappen, omdat de grote bus de bochten naar de top onmogelijk kon nemen.

Het dorp op de dorp draait nu half op toerisme, we hebben heerlijk gegeten. Lokale specialiteit is de in bamboe gekookte rijst en de gedroogde rat, 3x raden wat we hebben gegeten..

Na een stuk 500 treden in totaal kwamen we bij het hoogste punt. Super, super mooi. (als je langs de riolering, geslachtte koeien en gedroogde ongedierte heen keek in het dorp.)

s'Avonds nog een drankje gedronken met de Britten een hooligan uit Baskenland. Lekker, whiskey was nog nooit zo lekker.

Nu zijn we weer terug in HongKong. De busreis terug was beter dan de heenreis. Alleen de sanitaire voorzieningen onder waren niet om naar huis te schrijven. Geloof dat Mariska dat wel heeft gedaan.: mariskanieuweboeropreis.waarbenjij.nu

Ok tijd zit erop, was al klaar met de vorige voordat de computer er mee ophield.. Maargoed, om alles op te schrijven wat we meegemaakt hebben, zou ik aan 5 uur niet genoeg hebben. Hoewel ik misschien soms wat negatief klink over bijvoorbeeld de toiletten, genieten we allebei volop en nemen de sanitaire voorzieningen voor lief. Van heimwee is nog geen sprake ;)

Bedankt voor jullie reacties, doet me goed dat jullie zo af en toe eens aan me denken..

Sluwe out

Oh en Sandra, er stond niet op de kaart bij dat het ranzig was. De peak is de omgeving rond het hoogste punt op HK eiland. Jammer van de sollicitant. Maar je weet dat het werk natuurlijk niet voor jan en alleman is weggelegd.. ;) Groetjes daar!